Yürekte Yaşamak

Tuhaf bir dünyadır bu. Kimisi kitaplarda, kimisi resimlerde, kimisi de yürekte yaşar. Belki hepsini de kapsar ama Atatürk önce yürekte yaşar. Sonra akıl ve düşüncelere taşar, ardından resimlerde, tarih kitaplarında özne oluverir. Atatürk’ü anlamak kadar anladığımızı doğru bir semine oturtmak çok daha önemlidir. Bunu yapabilen o kadar az insan var ki. Anlamak önemli mi ki demeyin, anlamazsanız bir insanı onu yaşatamazsınız yüreğinizde. Fani olan yaşamın içinde bir gün herkes yok olup gidecek bu dünyada. Ama önemli olan geride bir şeyler bırakabilmek, örnek olabilmektir. Örnek olan insan zaten yürekteki yerini çoktan almıştır. O resimlerin solgunluğundan etkilenmez. Yazıların silikleşmesiyle unutulmaz. Yeri yürektedir, hiç çıkmaz.

İkiyüzlü ve bencil bir tavır içinde olan insanlar için yürekte yaşayanların değeri bilinmez. Ondandır ki çoğu zaman Atatürk eleştirilir. Bellidir ki, ölü bedeninden değil ama bıraktığı eşsiz mirastan çekinilmektedir. Ölümden sonra yaşamak denir ya, Atatürk’ün durumu da öyledir. Yaşıyormuş gibi fikirleri eleştirilir, cevap verecekmiş gibi dur durak bilmeden yalan yanlış konuşulur. Peki, doğru mudur bu. Elbette ki değil. Ama yürekte yaşayan insanların kaderidir sanki. Türkiye Cumhuriyetinin temel kazanımlarının ilk harcını atan bu kıymetli insanı yürekte yaşatmak zor iştir, herkes başaramaz. Sindirmek, anlamak ve algılamak gerekir. Cesaret sahibi olmayanlar yüreklerindeki yeri bilemezler. Ondandır ki çoğu zaman hem yürek hem düşünce insanı Atatürk’ü sevmek ve saymakta zorlananlar olur. Ama tarih bir kere yazılmıştır ve onun yorumu, gerçekler açıktır, nettir. Yürekte yaşamak gerçek yaşamda yaşamaktan farklıdır. Yürekte yaşayan, bedene ihtiyaç duymadan bir gölgeyi ortaya çıkaran ışık gibi parlamaya devam eder.

Ey yürekte yaşayan Atatürk! Seni rahmetle ve minnetle anıyorum.

Prof. Dr. Çağatay ÜSTÜN